Andrzej Miszczak – z wykształcenia technik – ur.06.01.1951 roku w Puckiem. Jako kilkuletni chłopiec wraz z rodzicami przyjechał do Łeby. Artystyczne zainteresowania zaczął rozwijać od 1975 roku. Przygodę z rzeźbą rozpoczął od rzeźbienia głów Homera, Sokratesa, Peryklesa, Hezjoda i Armstronga. Traktował to jako zabawę. Chciał sprawdzić, czy potrafi obrabiać kamień i czy go to pociąga. Hobby z czasem zmieniło się w sens życia.
W 1990 roku wybudował w Łebie Dom Pracy Twórczej, któremu nadał imię Brata Alberta Chmielowskiego i nazwę „Oaza”. W Oazie prezentował swoje rzeźby, w których pokazywał zwykłą codzienną rzeczywistość. Każda z prac była jego osobistym przekazem. W kamiennych głazach zawarł to, co go bolało i o czym chciał opowiedzieć, otworzyć oczy na cierpienie drugiego człowieka, na ludzką obojętność, na osamotnienie w bólu. Rzeźbił w blokach z piaskowca pińczowskiego, który sprowadzał aż z Kielecczyzny.
Próbował sił w malarstwie i poezji. W 1995 roku nakładem wydawnictwa Internationaler Literatur und Liryk Verlag w Wiedniu ukazała się „antologia” (Band23), na którą złożyły się utwory siedmiu autorów: Niemców, Austriaków i pomiędzy nimi Andrzeja Miszczaka. Miszczak zamieścił w niej 7 swoich wierszy, m.in.: „Narodziny”, „Samotnia”, „Sumienie”, „Ekstaza”, „Natchnienie”.
Za swoją działalność artystyczną otrzymał w 1998 roku nagrodę Burmistrza Łeby.
Zmarł 12.11.2005 roku.
