Stanisław Widera urodził się w 1925 roku. Pochodzi z miejscowości Mokre, powiat Wieluń, woj. łódzkie.
Od grudnia 1941 do maja 1945 roku przymusowo pracował w Niemczech w fabryce akumulatorów. Była to ciężka praca. Polegała na roztapianiu brył ołowiu.
Po pracy pan Widera chodził jeszcze do piekarza, żeby sobie zarobić „lepszy kawałek chleba”. W lagrze dostawał tylko 1,5 kg chleba na tydzień.
Po wojnie pan Stanisław wraz z rodzicami i pięciorgiem rodzeństwa (trzy siostry i dwóch braci) przyjechał do Szczenurzy, gdzie mieszkała jego siostra Anna. Ojciec pana Stanisława pracował w lesie.
W 1946 roku Stanisław Widera zatrudnił się w Zakładzie Rybnym nr 9 w Łebie. Tam pracował trzy lata przy obsłudze konserwiarni. Pracowało się dobrze – mówi – Uszanowanie było.
Później pracował w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w Sarbsku, następnie dziewięć lat w Nowęcinie, a potem aż do renty w magazynie zbożowym, jako strażnik. Pracował także w ośrodku „Technirol” przy ulicy Turystycznej. Jeśli trzeba było, to zostawał po godzinach, nie lenił się.
W 1953 roku Stanisław Widera ożenił się z panią Wandą. Jego żona pochodziła z lubelskiego. Wraz z rodziną przyjechała do Ulinii. Po ślubie państwo Widera zamieszkali w Dychlinie, doczekali się czwórki dzieci: dwóch córek i dwóch synów.
Wanda Widera zmarła 8 stycznia 2014 roku. Miała 83 lata.
Pan Stanisław od 1982 roku mieszka w Łebie przy ulicy Kościuszki.