Rodzina Greczków powróciła do Polski w 1921 roku z Tuapse nad Morzem Czarnym.
Tam na Zakaukaziu zostawił swój dom i pacjentów doktor Stanisław Greczko – mój dziadek.
W 1946 roku nasza rodzina po raz kolejny powróciła do Polski. Tym razem z Uścia Zielonego nad Dniestrem, na Ukrainie. Tam zostawił ośrodek zdrowia i pacjentów doktor Lucjan Greczko – mój ojciec.
W grudniu 1946 roku dwa towarowe wagony: jeden z ludźmi, a drugi z krową, przyjechały do Łeby. Wśród ludzi był pierwszy polski lekarz – Lucjan Greczko, który objął z rąk lekarza niemieckiego doktora Heinricha Heise stanowisko lekarza miejskiego i portowego.
W Łebie doktor Greczko nie zagrzał długo miejsca. W 1947 roku opuścił miasto. Osiedlił się w Nowym nad Wisłą i podjął pracę jako lekarz.
Los wielokrotnie rzucał doktora Greczko z miejsca na miejsce. W latach 1953 – 1955 mieszkał w Świnoujściu. Tam rozbudowywał szpital. Później wyjechał do Iławy, następnie powrócił do Nowego, a w 1956 roku na krótko zamieszkał w Łebie. W tym czasie razem z doktorem Julianem Węgrzynowiczem organizował szpital w Lęborku.
Później znów wyjechał z Łeby, by powrócić tu w 1959 roku. Tym razem na stałe. Zamieszkał przy ulicy Powstańców Warszawy. Pracował jako lekarz rejonowy. Następnie podjął pracę w Lęborku i tam w ośrodku zdrowia pełnił funkcję lekarza kolejowego.
Lucjan Greczko zmarł w 1993 roku.